تاریخچه کشف پارافین و مصارف آن

روغن پارافین در سال 1850 میلادی ، پس از آن که شیمیدان ها موفق به جداسازی لایه های مختلفی روغنی مواد نفتی و تصفیه آن ها شدند کشف شد. طی این فرایند ، ماده ای روغنی ، سفید رنگ و بی بو بدست آمد که به خوبی و خیلی تمیز می سوخت و برای مصرف به عنوان شمع مناسب بود. تنها مشکل پارافین های اولیه به عنوان شمع ، دمای ذوب پایین آن بود که بعد ها به کمک اسید استئاریک ، این مشکل نیز بر طرف شد. شروع قرن بیستم ، دوره آغازین مصارف گسترده از پارافین بود. در این زمان مصارف آن در آمریکا به عنوان ماده اولیه تولید شمع و نیز عایقی برای نگهداری طولانی مدت گوشت گسترش یافت. از سال 1990 جهان شاهد گسترش بی سابقه استفاده عمومی از شمع های پارافینی به جای شمع هایی که با روغن و چربی حیوانات تهیه می شد بود به طوری که انواع جدیدی از شمع ابداع شد. 

روغن پارافین یکی از محصولات شیمیایی پر مصرف است که همه مردم با کاربرد های آن به خصوص در زمینه شمع سازی آشنایی دارند. در سال 1934 شخصی به نام "هیگز" کتابی در مورد تاریخچه روغن های پتروشیمی از زمان کشف در سال 1830 تا زمان مصرف آن ها در صنایع تجاری نوشت. مصرف پارافین برای مدت زمان طولانی ممنوع بوده است زیرا تصور می شده که پارافین سبب آتش سوزی می شود. اما زمان نشان داد که پارافین می تواند مزایای بسیار زیادی داشته باشد. از خاصیت ضد آب آن گرفته تا نفوذ پذیری ، ویژگیهای الکتریکی و ... همه دارای ارزش اقتصادی هستند به طوری که امروزه از آن برای شمع سازی ، تولید کاغذ های پوشش دار ، پوشش دهی مخازن چوبی که برای نگداری غذا مواد خوراکی استفاده می شوند ، یکی از افزودنی های واکس و به عنوان یک ماده عایق کننده در صنایع الکتریکی در حجم وسیعی استفاده می شود. بعلاوه به عنوان یک امولسیون آبی در تولید کاغذ ، تهیه کتان و در خشکشویی ها به عنوان عامل براق کننده مصرف دارد. 

کاربرد ها و مصارف پارافین در موارد بهداشتی و آرایشی نیز بر کسی پوشیده نیست. یکی از کاربرد های مفید پارافین امروزه به عنوان تسکین دهنده درد های عضلانی و مفاصل و رفع مشکلات پوستی است. این عمل را پارافین تراپی یا پارافین درمانی می نامند که برگرفته از قدرت پارافین در حفظ طولانی مدت حرارت است.